Europa Universalis: Rome

kublinski

Miłośnicy strategii są chyba najszczęśliwszymi spośród graczy. Mają wszystko. Mogą toczyć walne bitwy dzięki serii Total War, mogą bawić się w tworzenie cywilizacji w Civilization IV, mogą uprawiać (e)sport dzięki RTS-om Blizzarda. Mogą też na nowo pisać historię dzięki serii Europa Universalis, która to seria obejmuje już okres od średniowiecza po II wojnę światową.

Do starożytności przeniesiemy się dzięki Europie Universalis: Rome. Gra zaprosi nas w czasy od 280 do 27 r. p.n.e, czyli od końca podboju Italii przez Rzym do powstania Cesarstwa. To okres, gdy kostniał jeszcze nowy ordnung na Bliskim Wschodzie po śmierci Aleksandra Wielkiego, gdy większą część Europy zdominowały plemiona Celtyckie i gdy jeszcze nic nie zapowiadało dominacji Imperium Rzymskiego.

Wcielimy się we władcę jednego z kilkudziesięciu państw starożytnej Europy i Mezopotamii. Będziemy dbać gospodarkę, dyplomację, religię, sprawy wewnętrzne i armię. Oczywiście - co jest wizytówką Paradoxu - z jak najdokładniejszym oddaniem realiów historycznych.

Dla przykładu: co było głównym źródłem dochodu w starożytności? Ziemia. Kto na niej pracował? Niewolnicy. Więc im więcej ziemi i niewolników, tym bogatsze było państwo. Darmową siłę roboczą pozyskiwano głównie w wyniku wojen. W armiach służyli wolni ludzie. A raczej - ginęli. Tak samo będzie w grze. Po wyjątkowo krwawej wojnie możemy stracić rzemieślników i kupców. A to oni byli motorem napędowym rozwoju państwa. Więc jeśli zabraknie wolnych obywateli, możemy pogrążyć się w stagnacji, a dochody z handlu i rzemiosła spadną. Dodatkowo niewolnicy mogą sprawiać problemy... Wszyscy pamiętamy Spartakusa...

Napisałem wcześniej, że wolni ludzie odpowiadają za rozwój państwa. Tak, to prawda. W Rome zupełnie zmieni się system technologii. Nie wystarczy przeznaczyć kilkadziesiąt procent budżetu państwa na rozwój, by być pewnym postępu. Ma być realistycznej. Teraz inwestycje w technologię będą tylko jednym z czynników wpływający na powstanie nowego wynalazku. Dodatkową rolę odegra ilość obywateli (wolnych), ucywilizowanie prowincji i... ślepy los.

Nie będziemy mieli bezpośredniej kontroli nad prowincjami. Będą w nich rządzić wyznaczeni przez nas różnego rodzaju namiestnicy czy satrapowie. W naszym interesie będzie, aby byli to ludzie jak najbardziej kompetentni i... lojalni. Nie chcemy przecież, aby nasz urzędnik zaczął wydawać zarobione dzięki nam pieniądze na obłaskawianie ludu i został wybrany - zamiast nas - konsulem.

To jest jeden z przykładów, tzw. „eventów”, czyli zdarzeń losowych, z którymi będziemy się zmagać w grze. W Rome mają być one rozbudowane i dopracowane jak nigdy wcześniej. Będą to łańcuchy połączonych ze sobą wydarzeń, które mogą się uaktywnić np. po wygranej bitwie, zdobyciu prowincji, wyznaczeniu nieodpowiedniej osoby na wysoki urząd czy pojawieniu się na niebie złego omenu. Dosłownie wszystko może wywołać jakiś efekt.

W starożytności religia była nierozłączna z państwem. Tak samo będzie w Rome. Twórcy z Paradoxu odwzorowują wszystkie religie tamtego czasu - od szamanizmu i druidyzmu poprzez religie hellenistyczne po judaizm. Nie sprowadzą się one tylko do suchego modyfikatora, który, np. poprawia efektywność gospodarki o 5%. Będzie więcej realizmu. Na przykład: wiadomo, że każda istotna decyzja, jak np. wyruszenie na wojnę czy postawienie miasta, musiała zostać poprzedzona wróżbami. Dlatego dwa razy do roku będziemy mogli poprosić kapłanów, aby popatrzyli na lot ptaków czy zabili jakieś zwierzę. Jeśli wróżby będą pomyślne - pozytywnie wpłyną na funkcjonowanie naszego państwa, a jeśli niepomyślne? Cóż...

Jeżeli mówimy o starożytności, to zazwyczaj mamy na myśli Partenon, Iliadę i Cezara. Jednak nie możemy zapominać o naszych przodkach - barbarzyńcach. Oni też odegrali swoją rolę w historii. W Rome ich nie zabraknie. Kiedy na terenach, na które nie dotarliśmy jeszcze z kagankiem oświaty stanie się zbyt ciasno, część ludności zechce wyruszyć w podróż. Zazwyczaj w kierunku, gdzie oprócz kawałka ziemi, zdobędą fundusze na dobry początek. Zdobędą, czyli zrabują. A kogo najlepiej rabować? Tego od kogo jest co rabować. Dlatego trasa większości plemion będzie prowadzić na południe. Im dłużej barbarzyńcy będą w podróży, tym więcej pobratymców się do nich przyłączy. Tak więc większa armia dojdzie pod granice cywilizacji. A gdy ją przekroczy, to hulaj dusza. Możliwe, że część barbarzyńców zechce się wtedy osiedlić. Czasem, gdy podbiją całe państwo, zaprowadzą własny porządek - nowe rządy, kulturę i elity.

Jak można sobie poradzić z barbarzyńcami? Najprościej wysłać armię. Jak wygramy - zyskamy niewolników i łupy wojenne. Można się też z nimi dogadać. Pozwolić osiedlić się w którejś z prowincji, spłacić ich czy nawet stworzyć im z części naszych ziem odrębne państwo (oczywiście zależne od nas).

Europa Universalis: Rome zapowiada się genialnie. Zostanie odwzorowany ciekawy okres z ocierającym się o perfekcję realizmem. Czego chcieć więcej?

gry.wp.pl (Vercin)